မြတ္စိုးရိမ္ ဆရာေတာ္ ၀ီရသူသို႔ သေဘာထားထုတ္ျပန္ခ်က္

 

ေရႊသည္ အဆင္း၀ါေသာရတနာ
မစင္သည္ အဆင္း၀ါေသာ မိလႅာ

 

ရတနာသံုးပါးတြင္ သံဃာဟူသည္ တစ္ပါးအပါအ၀င္ျဖစ္ပါသည္။ ရဟန္းသံဃာဟူသည္ ဗုဒၶ၏ သားေတာ္မ်ား ျဖစ္ၾကေလရာ ေလးစားၾကည္ညိဳဖြယ္ အတိ ျပည့္စံုပါ၏။

 

သို႔ရာတြင္ ယခုအခါ ခႏၶာကိုယ္ကို သကၤန္းဆီးထားေသာ္လည္း စိတ္ႏွလံုးကိုကား သကၤန္းမဆီးေသာ ရဟန္းတု၊ သံဃာေယာင္မ်ားကို ေပၚေပၚ ထင္ထင္ ေတြ႔ျမင္လာေနရပါသည္။ ပိုဆိုးသည့္အခ်က္မွာ ရုပ္ခႏၶာသကၤန္းအရည္ျခံဳတို႔မွာ သာမာန္ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေကာင္း တစ္ေယာက္ပင္ မလုပ္၀ံ့ေသာ အမႈႀကီးမ်ားကို သိကၡာမဲ့ျခင္းတြင္ အရွက္မရွိျခင္းျဖင့္ အားျဖည့္ကာ ျပဳလုပ္ေနၾကၿပီး၊ သာပိုဆိုးသည့္ အခ်က္ကား အသိတရားေခါင္းပါး ႏုံခ်ာ၍ ဆင္ျခင္တံုအရာတြင္ လူစဥ္ မမီေသာ လူတခ်ိဳ႔ကပါ ထိုရဟန္းတု သံဃာေယာင္မ်ားကို လူမိုက္အားေပးလုပ္ကာ ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္လ်က္ ရွိေနၾက ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ဤျဖစ္စဥ္ဆိုးၾကီးသာ ဆက္လက္အဓြန္႔ရွည္ တည္တံ့ေနမည္ဆိုပါက ဗုဒၶသာသနာေတာ္၏ ေန၀င္ခ်ိန္သည္လည္း ေရာက္လာပါေတာ့မည္။

 

၀ီရသူ (သို႔) ဗုဒၶသာသနာ၏ ေလာက္ေကာင္

ရဟန္းဟူသည္ သာသနာ၏ အင္အားတစ္ရပ္ဆိုလည္းဟုတ္ပါ၏။ အလွတရားလည္း မည္ပါ၏။

ခံတပ္ေတာ္ ဟုလည္း ဆိုႏိုင္ပါ၏။ သို႔ရာတြင္ သံဃာတု ရဟန္းေယာင္မွာကား သာသနာ၏ ေလာက္ေကာင္ဟုသာ ဆိုရပါမည္။ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ဆရာေတာ္ဟု ဆိုင္းဘုတ္တင္ထားေသာ၀ီရသူသည္ အလဇၨီရဟန္း(အက်င့္ပ်က္ရဟန္း) တစ္ဦးသာ ျဖစ္သည့္အတြက္ ဗုဒၶသာသနာကို “ေရႊေရာင္အဆင္းလွေစသူမဟုတ္ဘဲ″ ၊ “မစင္ေယာင္ ၀င္းပေစသူ” ေလာက္ေကာင္ တစ္ဦးသာျဖစ္သည္။ အေၾကာင္းမွာ ေလာက္ေကာင္ဟူသည္ မစင္မွာသာ ေပ်ာ္ေမြ႔တတ္ေသာ သေဘာသဘာ၀ ရွိေသာေၾကာင့္တည္း။

 

၀ီရသူသည္ ရဟန္းတု သံဃာေယာင္ျဖစ္ေၾကာင္းသက္ေသ

ျမတ္ဗုဒၶ၏ သာသနာေတာ္ကို ယံုၾကည္လက္ခံသူ သာမာန္ဗုဒၶသာသနာ၀င္တစ္ဦးသည္ ကံ(၅)ပါးကို လံုျခံဳေအာင္ ေဆာက္တည္ရၿပီး၊ ထိုအထဲတြင္ မုသာ၀ါဒဟူေသာ မဟုတ္မမွန္ ေျပာဆိုျခင္းကို ေရွာင္ၾကဥ္ၾကရေပရာ၊ ၀ီရသူ အလဇၨီရဟန္းသည္ အျခားအယူ၀ါဒမ်ားအေပၚ လုပ္ၾကံေျပာဆိုေရးသားေလ့ရွိရာ၊ မုသာ၀ါဒကံကိုပင္ လံုၿခံဳေအာင္ ေဆာက္တည္ႏိုင္စြမ္း မရွိသူျဖစ္၏။ ” ဗလီေတြထဲမွာ ေျမေအာက္ခန္းေတြ၊ က်င္းေတြ၊ စစ္စခန္းတစ္ခုလို ေဆာက္လုပ္ေနတဲ့ ဗလီေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္″ လို႔ ဆင္ျခင္ဥာဏ္မဲ့စြာ ယိုးစြတ္ပါ၏။

 

ဗုဒၶသာသနာတြင္ မဂၢ(၈)ပါးသည္ သစၥာတရား(၄)ပါးကို သိျမင္ႏိုင္ေစေသာ အက်င့္ျမတ္ျဖစ္သျဖင့္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ တရားဟုပင္ ဆိုႏိုင္ပါသည္။ ၀ီရသူသည္ သမၼာ၀ါစာ မွန္ေသာစကားကို မဆိုျခင္း၊ သမၼာ၀ါယမ မွန္ေသာလံု႔လစိုက္ထုတ္မႈ မရွိျခင္း (ရဟန္းဟူသည္ ရဟန္းႏွင့္ ေလွ်ာ္ညီေသာ လံု႔လစိုက္ထုက္မႈ မလြဲမေသြရွိရပါမည္။ ရဟန္းတို႔ က်င့္အပ္ေသာ အမႈကိစၥတို႔၌ ေမြ႔ေလ်ာ္မႈမရွိဘဲ ၊ လူမိုက္ဆန္ဆန္၊ လူရမ္းကားဆန္ဆန္ ျပဳလုပ္ေနျခင္းသည္ သမၼာ၀ါယမ မရွိရာ၊ သမၼာသတိ မရွိရာ၊ သမၼာကမႏၱ မရွိရာ၊ သမၼာသကၤပၸ မရွိရာ ေရာက္သျဖင့္ မဂၢ(၈)ပါးႏွင့္ ၀ီရသူသည္ ျပဒါးတစ္လမ္း၊ သံတစ္လမ္း ျဖစ္ေနပါသည္။)

ဗုဒၶ၏ ကမၻာေက်ာ္တရားျဖစ္ေသာ ကာလမရြာသားတို႔အား ေဟာၾကားေသာ တရားေတာ္တြင္ -

“ၾကားယံုမွ် ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အစဥ္အလာရွိၿပီးသားဟု ဆိုလွ်င္လည္းေကာင္း၊ က်မ္းဂန္ထဲမွာ ပါတယ္ဟုဆိုရံုျဖင့္ လည္းေကာင္း …………တထစ္ခ် မမွတ္ယူေလနဲ႔ဦး” ဟု ဆံုးမေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ပါသည္။ “အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္စရာ”၊ “ကိုယ့္ေတာ့္ ကရုဏာ” (ႏွစ္အုပ္စလံုးမွာ ဆိုလိုရင္း အေၾကာင္းမွာ ဆင္တူသည္ ျဖစ္ရာ မသာႏွင့္အသုဘ အမည္ႏွစ္ခုျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္ခုတည္းသာ ျဖစ္သည္) စာအုပ္ေလာက္သာ ဖတ္ဖူးဟန္ရွိေသာ ၀ီရသူ၏ ဘ၀သည္ကား ဗုဒၶေဟာၾကား ျမတ္တရား အရၾကည့္ပါေသာ္
သနားစရာေကာင္းလြန္းလွပါသည္။

 

“မာပိ႗က သမၸဒါေနန မာဂ ဏိွဌ”
“ပိ႗ကတ္ က်မ္းႀကီးေတြမွာ ပါေပေသာ္လည္း တထစ္ခ် မယူဆနဲ႔ဦး” (ေကာသမုတၱိသုတ္)
ဒုစရုိက္ မေနာကံသံုးပါးတြင္ အဘိဇၥ်ာ ဟူသည္ သူတစ္ပါးဟာအား “ငါ့ဟာျဖစ္လွ်င္ ေကာင္းေလစြ”ဟု စိတ္ထားၾကံစည္ျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္ ။ အျခားအယူ၀ါဒမ်ား ေကာင္းစားေနသည္ကို ဒင္းတို႔အစား ငါ့ဟာသာ ေကာင္းစားလွ်င္ ေကာင္းေလစြဟု အဘိဇၥ်ာ တရားပြားမ်ာေနသူ ၀ီရသူသည္ မေနာဒုစရုိက္ကံကို အခ်ိန္ျပည့္က်ဴးလြန္ေနေသာ အပယ္ လားမည့္ အလဇၨီအက်င့္ပ်က္ ရဟန္းတစ္ဦးသာ ျဖစ္ေပသည္။

ရန္သူမ်ဳိး(၅)ပါးတြင္ ” အေမြခံ သားဆိုး၊ သမီးဆိုုး “သည္လည္း တစ္ပါးအပါအ၀င္ျဖစ္ရာ “ဗုဒၶ၏သား” ဟု နာမည္ေကာင္းယူထားေသာ ၀ီရသူႏွင့္ သူ႔လို ရဟန္းတု သံဃာေယာင္တို႔သည္ ဗုဒၶ၏ သားဆိုး၊ သားမိုက္မ်ားသာ ျဖစ္ၾကရာ ဗုဒၶသာသနာအတြက္ ရန္သူမ်ားသာ ျဖစ္ၾကပါေတာ့သည္။

 

ဗုဒၶသာသနာတည္တံ့ေရးဆိုသည္မွာ
“ခ်စ္သား အာနႏၵာ၊ ငါဘုရားေဟာၾကားထားေသာ ဓမၼ၀ိနယ ေခၚ သုတ္၊၀ိနည္း၊ အဘိဓမၼာတရားေတာ္သည္ ငါဘုရား ပရိနိဗၺာန္စံေတာ္မူေသာအခါ အသင္တို႔၏ ဆရာျဖစ္သည္″ ဟု ဗုဒၶအေဟာရွိေတာ္မူထားေလသည္။

ဓမၼ၀ိနယ ထင္ရွားစြာရွိေနသမွ် ဗုဒၶသာသနာ တည္တံ့ေနမည္ျဖစ္ရာ ၀ီရသူသာ သာသနာကို တကယ္ျမတ္ႏိုးခ်စ္ခင္ကာ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္လိုပါလွ်င္ ကေလကေခ် အလုပ္မ်ား လုပ္ေနမည့္အစား၊ ဓမၼ၀ိနယတရားမ်ားကို ကိုယ္တိုင္ေျခေျချမစ္ျမစ္ ေလ့လာအားထုတ္ကာ ျပန္လည္သင္ၾကားေဟာေျပာပို႔ခ်ျခင္း အလုပ္ကိုသာ ျပဳသင့္၊ ျပဳအပ္ပါသည္။ ဆရာေတာ္ ရွင္ေဆကိႏၵ တို႔လို ပုဂၢိဳလ္မ်ဳိးအား ဆရာတင္ အတုယူသင့္ပါသည္။

ဗုဒၶသားေတာ္ ရဟန္းဟူသည္
ဗုဒၶသားေတာ္ဟုဆိုေသာ ရဟန္းသံဃာမ်ား ျပဳရသည့္ အဓိကအမႈကိစၥသည္ကား ႏွစ္ခုသာရွိပါသည္။
(က) ဂႏၳဓုရ ေခၚ ပရိယတ္ စာေပသင္ၾကားျခင္း
(ခ) ၀ိပႆနာဓုရ ေခၚ သမထ၀ိပႆနာ ပြားမ်ားျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။

အလဇၹီရဟန္း၀ီရသူသည္ ထိုအမႈကိစၥႏွစ္ပါးအနက္ တစ္ခုကိုမွ်ပင္ ေလးေလးနက္နက္က်င့္ၾကံအားထုတ္ဟန္မရွိဘဲ ပင္ကိုရုိးသားေသာ ရဟန္းငယ္မ်ားကို မိမိက့ဲသို႔ အလဇၨီရဟန္းမ်ား ျဖစ္လာေအာင္ မသမာေသာနည္းျဖင့္ ေျမွာက္ပင့္ ေသြးထိုး လႈံ႔ေဆာ္ကာ အျခားေသာ ဘာသာတရားႏွင့္ ထိုဘာသာ၀င္တို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာ၊ အသက္၊ အိုးအိမ္ႏွင့္ စည္းစိမ္မ်ားအေပၚ အၾကမ္းဖက္တိုက္ခိုက္လာၾကေစရန္ အခ်ိန္ျပည့္အားထုတ္ေနေသာ သကၤန္းအရည္ျခံဳ လိုင္စင္ရ မသူေတာ္တစ္ဦးသာ ျဖစ္ပါသည္။

 

ရဟန္းသံဃာမ်ားအတြက္ ပါတိေမာက္လာ သိကၡာပုဒ္(၂၂၇)ပါး ရွိသည့္အနက္ က်ဴးလြန္မိလွ်င္ ျပန္ကုစား၍ မရေသာ ” ပါရာဇိက သိကၡာပုဒ္″(၄)ပါးမွာ
(၁) အမသတၱ၀ါမ်ားႏွင့္ ေမထုန္မွီ၀ဲမႈ
(၂) သူတစ္ပါး ပစၥည္းခိုးယူမႈ
(၃) လူသတ္မႈ၊ ေသေအာင္လႈံ႔ေဆာ္မႈ
(၄) စ်ာန္မဂ္ဖိုတရားမရဘဲႏွင့္ ရသည္ဟု လိမ္လည္ေျပာဆိုမႈတို႔ ျဖစ္ပါသည္။

 

အလဇၨီရဟန္း၀ီရသူ ေသြးထိုးခ်ဲ႕ကား လႈံ႔ေဆာ္မႈ ၊ မုသားမကင္းေသာ စြပ္စြဲမႈေၾကာင့္ သေဘာထား ေသးသိမ္၍ အကင္းမပါးေသာသူတို႔က မိုက္ေသြးၾကြလ်က္ ရန္လိုေစာ္ကားတိုက္ခိုက္ျခင္းေၾကာင့္ ေသေၾကပ်က္စီးၾကျခင္းႏွင့္ ပ႗ိပကၡကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ေတာေၾကာင္တို႔ လုယက္တိုက္ခိုက္မႈမ်ား ျဖစ္ေပၚလာလွ်င္ သူတစ္ပါးပစၥည္းခိုးယူမႈႏွင့္ လူေသေအာင္ လံႈ႔ေဆာ္မႈမ်ားတြင္ တိုက္ရုိက္ပါ၀င္ပတ္သက္ေနသျဖင့္ ျပန္ကုစားလို႔မရတဲ့ ကံအမႈကို က်ဴးလြန္းရာ ေရာက္ပါေတာ့သည္။

 

၀ီရသူသည္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရးအားမာန္တို႔ကို ကိုယ္စားျပဳထားသည့္ “ခြပ္ေဒါင္း” ကိုလည္း ေစာ္ကားသည့္ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ ကင္းမဲ့ကာ အမ်ဳိးသားေရးစိတ္ဓာတ္ရွိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသူ တစ္ဦးသာ ျဖစ္၍ သူ႔၏လုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ဗုဒၶဘာသာေရာ ျမန္မာလူမ်ဳိးပါ သိကၡာက်စရာသာ ျဖစ္ပါသည္။ NLDကို တိုက္ခိုက္ခ်င္၍ “ခြပ္ေဒါင္း”ကို “မြတ္ေဒါင္း” ျဖစ္သြားၿပီဟု ၀ီရသူက ခနဲ႔ေျပာဆိုပါသည္။ တကယ္ေျပာသင့္သည့္အမည္မွာ ခြပ္ေဒါင္းကို မြတ္ေဒါင္းဟု ေျပာမည့္အစား သူ႔ကိုသူသာ “မြတ္စိုးရိမ္ဆရာေတာ္″ ဟု ေျပာင္းသင့္ပါသည္။ 

 

၀ီရသူအပါအ၀င္ သူ႔ေနာက္ပါ ေဂါက္ေၾကာင္ႏွင့္ ေတာေၾကာင္မ်ား တရားရဖို႔ စာတစ္စု

 

“သူတစ္ပါးတို႔၏ မေလွ်ာ္ေသာ အျပစ္အနာအဆာတို႔က္ို မၾကည့္ရႈရာ၊ သူတစ္ပါးတို႔၏ ေကာင္းမႈ၊မေကာင္းမႈ ျပဳမျပဳကို မၾကည့္ရႈရာ၊ မိမိ၏ ေကာင္းမႈ မေကာင္းမႈ ျပဳမျပဳကိုသာလွ်င္ ၾကည့္ရႈရာ၏ ” (ဓမၼပဒ – ၅၀)

 

“ ေခါင္းတံုးကာမွ်ျဖင့္ ရဟန္းမည္သည္မျဖစ္၊ သီလအက်င့္ ဓုတင္အက်င့္လည္းမရွိေသာ ခၽြတ္ယြင္းေသာစကားကိုလည္း ေျပာတတ္ေသာ၊ လိုခ်င္မက္ေမာမႈႏွင့္ ျပည့္စံုေသာ သူသည္ အဘယ္မွာ ရဟန္းဟုတ္ႏိုင္ပါအ့ံနည္း။ ” (ဓမၼပဒ -၂၆၄)

 

“သူတစ္ပါးတို႔ထံ ေတာင္းစားကာမွ်ျဖင့္ ရဟန္းမည္သည္ မျဖစ္၊ တရားႏွင့္မညီညႊတ္ေသာ အက်င့္ကိုယူ၍ က်င့္ကာမွ်ျဖင့္ ရဟန္းမည္သည္ မျဖစ္″။ (ဓမၼပဒ -၂၆၆)

 

” အၾကင္သူသည္ ျမတ္ေသာအက်င့္ရွိသူျဖစ္၍ ေကာင္းမႈ၊ မေကာင္းမႈကို ပယ္ႏုတ္လွ်က္ ခႏၶာ(၅)ပါးဟူေသာ ေလာကကို ဥာဏ္ျဖင့္ က်င့္၏။ ထိုသူကို ရဟန္းဟု ဆိုအပ္၏” (ဓမၼပဒ – ၂၆၇)

 

” မေကာင္းမႈ၌ စိတ္သည္ ေမြ႔ေလ်ာ္တတ္၍ ေကာင္းမႈျပဳေသာအခါ၌ ႏုံ႔ေႏွးတတ္ရကား မေကာင္းမႈမွ စိတ္ကိုတားျမစ္၍ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈတို႔ကို လ်င္ျမန္ေစာစြာ ျပဳလုပ္ရာ၏” (ဓမၼပဒ- ၁၁၆)

မြတ္စိုးရိမ္ဆရာေတာ္ အလဇၨီရဟန္း၀ီရသူ အျမင္မွန္ရၿပီး ဆင္ျခင္ႏိုင္ပါေစေသာ၀္။

 

ကဗ်ာဆရာ

 ျမန္မာမြတ္စလင္မ္   net